AL CAFÀ FÀT IN CÀ (n. 59)
Dù amìgh, ch’ins v’dèven da di àn, i s’incàntren e ón al dìs:
"Dài, mé a stàgh ed cà própi qué, vén só ch’at fàgh vàdder la cà e at presànt mi muiér". E só ch’i vàn.
"Vàddet? Quàsst l’é l’ingrès, quàsst l’é al sgabuzén", e pò l’avèrra l’óss d’la stànzia dùv’ ai é só muiér a lèt con ón e al cunténnua: "Quàssta l’é la stànzia da lèt, quàlla lé l’é mi muiér…" e l’amìgh ai d’mànda: "Sé, mó lulé?"
"Spèta, spèta ch’a finéss: quàssta l’é la stànzia da d’snèr…" e l’amìgh: "Mó lulà?"
"Spèta, quàsst l’é al bàgn e quàssta l’é la cusén-na: da ch’la vì, vùt un cafà?"
"Sé, d’vluntìra, mó a déggh, lulà..."
"Lulà, s’al vól al cafà, a s’al vén a tór!"
"Dài, mé a stàgh ed cà própi qué, vén só ch’at fàgh vàdder la cà e at presànt mi muiér". E só ch’i vàn.
"Vàddet? Quàsst l’é l’ingrès, quàsst l’é al sgabuzén", e pò l’avèrra l’óss d’la stànzia dùv’ ai é só muiér a lèt con ón e al cunténnua: "Quàssta l’é la stànzia da lèt, quàlla lé l’é mi muiér…" e l’amìgh ai d’mànda: "Sé, mó lulé?"
"Spèta, spèta ch’a finéss: quàssta l’é la stànzia da d’snèr…" e l’amìgh: "Mó lulà?"
"Spèta, quàsst l’é al bàgn e quàssta l’é la cusén-na: da ch’la vì, vùt un cafà?"
"Sé, d’vluntìra, mó a déggh, lulà..."
"Lulà, s’al vól al cafà, a s’al vén a tór!"
Nessun commento:
Posta un commento