venerdì 7 settembre 2007

PAPAGÀL 1 (n. 50)

Una sgnàura la và a cumprèr un papagàl e al negoziànt a gli dìs:
"Quàsst qué l’é dimóndi bèl e al càssta ànch póch, parché l’é stè par trànt’àn int una cèllula dal Parté Cumunésta e adès, ch’i l’àn asrè, im l’àn dè a mé par vàndrel."
À la sgnàura al papàgal ai piasèva, mó l’avèva un quàich dóbbi pr’al fàt che só maré l’éra un gràn fasésta, però al le cumpré listàss. Turnè a cà, al papagàl al taché a cantèr:
"Avanti o popolo, alla riscossa..." e al maré ai salté la màssca al nès: "Sméttla, brótta bìstia!".
Mó dàpp un póch al taché un’ètra vólta: "Oh, bella ciao, bella ciao..." - "At ò dètt ed sméttarla, bistiàza!".
E tótt i dé l’éra ed quàlla, finché un dé, che al maré l’éra a cà da lavurèr, la muiér l’andé a fèr la spàisa. Al maré al lizèva al giurnèl in pultràn-na e al papagàl al taché la sinfunì con un c’càurs ed Berlinguèr: "Compagne e compagni...".
Al maré an i v’dé pió e ai cazé drì una zavàta ch’al le culpé in pén! Al papagàl al stramazé par tèra "O Dio, a l’ò mazè!" e própi in ch’al mànter al sinté la cèv int l’óss: la muiér l’éra turnè. L’insfilzé ed vulè al papagàl sàtta al tapàid e al curé int la pultràn-na col só giurnèl.
"Duv’él al papagàl?" la d’mandé la muiér "Mó? l’éra pur lé un mumànt fà". Alàura lì la taché a zarchèrel e la v’dé un cuvlén sàtta al tapàid: "Cùssa i él lé sàtta?" - "Sòia bàn mé!".
La tìra só l’àngol dal tapàid e la vàdd al papagalén col cùl pr’ària ch’als t’gnèva quérta la testa con gl’aglién-ni e ch’al burbutèva: "Éni bèle andè vì i fasésta?".

Nessun commento: