martedì 18 novembre 2008

EL CIÀCHER D’LA ZÀNT (n. 201)

Un bèl dé is miténn in viàz un vèc', un ragazól e un sumarén. Al vèc' al mité in sèla al ragazól, parché a ló an i piasèva brìsa ed stèr a cavàl e i incuntrénn d'la zànt che i bruntlénn: "Òu, guèrda mó, al zàuven l'é a cavàl e al vèc' a pì!". Par fèri stèr zétt, al vèc' al tiré zà al cìnno e al munté só ló, mó dàpp a dìs pàs, d'l'ètra zànt la salté só: "Vargàggna, guèrda ch'al v'ciàz a cavàl ch'al mànda a pì al ragazól!". Pr'an v'làiri arspànder pr'él rémm, al vèc' al salté zà ànca ló e i andénn tótt dù a pì ed fiànch al sumàr. I incucénn di ghignùs cumpàgn a qui 'd prémma ch'i génn: "Che dù pistulón, i àn un sumàr e i vàn a pì!". Al vèc' al capé ch'i avèven rasàn e acsé i salténn tótt dù in vàtta al sumàr e la zànt: "Póvra bìstia, in dù in vàtta a un póver sumarén: gnarévv ciapèri a bastunè!". Alàura i smunténn tótt dù ed vulè, i lighénn tótti quàter el zàmp d'la bìstia, i infilénn una stànga ch'i avèven truvè int un càmp e, con un póch ed fadìga, i traspurténn al sumàr a spàla. In l'avéssen mài fàt: la zànt la ridèva ch'as amazèva e ai fèva la bàia drì. Pàr cavères d'int i pastézz, i purténn al sumàr al fiómm e i l'andghénn e acsé i truvénn al rimédi da tótti el ciàcher.
Morèl: mài dèr mànt al ciàcher d'la zànt, parché in la tróven mài pèra!

Nessun commento: