AL FIÈ VULPÀN (n. 252)

Du spusén in viàz ed nóz in s’éren brisa cunfidè un segrét: lì l’avèva un fiè ch’mazèva al màssch e a ló ai puzèva i pì. A la sìra, d’arpiàt ón da ch’l’èter, lì la magnèva una caramèla e ló al mitèva i calztén fóra da la fnèstra e pò i andèv’n a lèt. Una sìra che li la se scurdé d’la caramèla, la s’vulté da la pèrt ed ló, che sóbbit al gé:

“Dì’ só, èt magnè i mi calztén?”.