L’URBÉN E LA CESÌRA (n. 289)

Un urbén al và al casén e als fa cumpagènr só int la stanzia d'la Cesìra:

"Disó, Cesìra, mé ai ò sintó c'càrrer dimóndi ed té, mó ant pós brìsa vàdder: dìm cùmm t'i e cùmm t'i f'tè".

"Ai ò la camisàtta avérta, la minigònna e a sàn sànza mudànt".

L'urbén, ch'l'éra bèle inaré cumpàgn a un sumàr, ai dìs:

"Alàura ch'sa fàggna?".

E lì: "Mé a pós fèr d'incósa".

E ló: "Fèt s'santanóv?".

E lì: "Soncamé: al g'dót ed nuvàmber!".