lunedì 19 aprile 2010

ALADÉN 1 (n. 335)

Un gràn machinàn als fàirma davànti a un ristorànt ed lùsso e ai vén zà un zuvnót, tótt elegànt, con un papagàl in vàtta a la spàla, e dù gràn pìz ed gnóca, ónna biànnda e ónna mòra. I vàn dànter e al zuvnót l’àurdna:
"Una m’nèstra p’ràn e dàu pr’al papagàl e dàpp una bistecca p’ràn e dàu pr’al papagàl e par finìr un dessèrt p’ràn e dù pr’al papagàl".
Al camarìr, curiàus, ai d’mànda: "Ch’al scùsa sèl, mó parché pr’al papagàl l’à sàmper urdnè al dàppi?"
"Vàddel, ai éra int l’Aràbia e a truvé una vècia làmpada a óli, a la sfarghé e ai salté fóra un zigànt che am déss ed dìri trì desidéri! Alàura mé ai d’mandé un mócc’ ed baiùch e vàddel che màchina ch’aiò? Pó ai d’mandé d’avàir d’la gràn gnóca e vàddel ‘stél dàu che qué? E po’ ai d’mandé un usèl isaziàbil e… l’à d’avàir capé mèl, parché am sàn truvè ‘sté papàgal ch’al màgna ch’mé un ninén!"

Nessun commento: